000			01622nam a2200217 i 4500
997	0	0	_e2
001			2117337
003			PEH013
005			20240412133643.0
007			ta
008			231128s2023 sp ||||dr|||| 00| f|spa d
017			_aB 18387-2023
020			_a9788408278788
040			_aOBM062 _dPEH013
080			_a821.134.2-3"20" _22015
245	1	4	_aLo que la nieve susurra al caer _c/ María Martínez
260			_aBarcelona _b: Planeta _c, 2023
300			_a444 p. _c; 23 cm
520	3		_aHai amores de inverno capaces de sobrevivir ao desxeo. E se para avanzar tiveses que volver ao punto onde todo comezou? Para Hunter, a música é moito máis que un conxunto de notas que configuran unha melodía. As cancións que compón son un refuxio. Acordes que falan de soños e medos. De desexo e falta. Compás que iluminan as sombras do mundo frío e solitario no que medrou. Musas que transformaron o seu pasado nun brillante presente, pero esa inspiración apaga cando atopa unha carta manuscrita no seu buzón, o que o obriga a cuestionar todo o que sabe de si mesmo. A vida de Willow converteuse nunha caixa de momentos desordenados e soños fracasados. Sente que perdeu o seu lugar no mundo e xa non se lembra daquela persoa que sempre quixo ser. Mentres a neve cae en silencio, Hunter e Willow descubrirán que o destino non sempre ten a última palabra e que os momentos, bos ou malos, fan de nós todo o que somos. Que ás veces abonda con escoitar o teu corazón para atoparte. E que hai amores de inverno, capaces de sobrevivir ao desxeo e converterse en cantigas eternas.
852			_aPEH004